21 november 2007Na een hele korte nacht, om half 2 in bed en om kwart voor 4 weer op, er is toch altijd nog meer te doen dan je denkt voor een vakantie, fietsten we zwaar bepakt naar het station. Het was maar goed dat we ruim op tijd op Schiphol waren. Eerst moesten de fietsen gedemonteerd (pedalen eraf, banden leeg, stuur gedraaid, zadel omlaag) en ingepakt worden in een hoes. Daarna hebben we ongeveer een uur voor de KLM balie gestaan om de fietsen in een hoes mee te krijgen in plaats van in een doos en om ze gratis ingecheckt te krijgen (een conditie van Air New Zealand, KLM vraagt 150 euro per fiets enkele reis naar Londen), maar uiteindelijk is het wel gelukt.
Het was een lange maar aangename reis, met KLM naar Londen, met Air New Zealand naar Los Angeles, daar overstappen op een andere Air New Zealand vlucht naar Auckland. In Amerika betekent overstappen: al je bagage zelf door de douane vervoeren, visumpapieren invullen, visum in je paspoort (dit wordt er een uur later weer uitgescheurd), vingerafdrukken en foto maken.Air New Zealand had goede vliegtuigen, veel beenruimte, lekker eten en een grote collectie films om uit te kiezen, dus we hebben ons wel vermaakt, op de momenten dat we wakker waren, tenminste.
In Auckland konden we in de bicycle assembly area onze fietsen weer in elkaar zetten en opladen. En vervolgens over vrij drukke wegen naar een camping fietsen, waarbij we er al snel achter kwamen dat Auckland niet vrij van heuvels is.Na een dagje winkelen in Auckland (vooral kijken, kopen kon niet, want de fietsen waren al zwaar genoeg beladen) namen we een boot naar het schiereiland Coromandel.
Dit om de drukke voorsteden van Auckland te vermijden.Vanaf de boot begon meteen het zware werk. We namen een onverharde weg dwars over het schiereiland, over de Coromandel range. Het was heerlijk weer en het landschap was prachtig, maar we moesten een behoorlijk steile pas over en dat viel niet mee op onze eerste fietsdag en op onze zwaar beladen fietsen.
De volgende twee dagen fietsten we meer langs de kust (via Whitianga en Whangamata naar Tauranga), die ook zeker niet heuvelvrij is, maar wederom hadden we hele mooie uitzichten op de felblauwe baaien met eilandjes, de bergketen rechts van ons en overal om ons heen bloemen en varenbomen.En gisteren zijn we door het binnenland naar Rotorua gefietst, een toeristische plaats middenin een thermisch actief gebied. We hebben onze tent neergezet op de 'only campground with naturally heated tentsites in the world'. We hebben hier nog niets van gevoeld, maar een stukje verderop is wel een kokende modderpoel en vlak langs de tent loopt een kokend stroompje, heel bijzonder, al brengt dit wel weer een behoorlijke zwavelgeur met zich mee.
Vandaag hebben we een rustdag en hebben we een wandeling gemaakt in een sequoia-bos (hele hoge, oude dennen met dikke, rode stammen), waarbij we vanaf een heuvel uitzicht hadden op een geyser, felgekleurde meertjes en stoomgaten.We hebben on-Nieuw-Zeelands weer: al dagenlang heerlijk warm en zonnig en we krijgen al een behoorlijk kleurtje (tot nu toe helaas rood, maar hopelijk wordt dit snel bruin).
Morgen fietsen we verder, via Taupo naar Tongariro National Park.
29 november 2007
Vanaf Rotorua zijn we in een dag naar Taupo gefietst, waarbij we onderweg nog wat geothermische verschijnselen hebben bekeken, zoals een meer met bubbelende moddereilandjes. Hoewel we langs de SH5 fietsten, een doorgaande weg, was het landschap mooi, met bossen, bloeiende brem en varenbomen.
Na een nachtje wildkamperen bij Taupo hadden we voor het eerst uitzicht op de besneeuwde vulkanen van Tongariro NP, aan de overkant van het grote meer waar Taupo aan ligt. De volgende 50 km gingen langs dit meer en hoewel je misschien zou denken dat de weg vlak zou zijn, bleek de werkelijkheid een stuk heuvelachtiger.
Maar pas toen we het meer achter ons lieten, begon het echte klimmen: Tongariro NP ligt op ruim 1100 meter. We hadden wel de hele tijd een fantastisch uitzicht op de vulkanen: Mt. Ngauruhoe met z'n mooie kegelvorm en besneeuwde top (= Mt. Doom uit Lord of the Rings) en Mt. Ruapehu nog helemaal bedekt met sneeuw, behalve op een stukje van de top waar hij eind september nog is uitgebarsten. Op deze vulkaan ligt een skigebied, waar wijzelf een aantal jaar geleden ook geskied hebben, helaas was het skiseizoen nu net voorbij.
In Tongariro NP namen we een rustdag (d.w.z. niet fietsen), waarop we een mooie dagwandeling hebben gemaakt naar twee felblauwe meren tussen de vulkanen.
Daarna reden we verder naar het zuiden en verlieten we de hoofdweg om in twee dagen via een deels onverharde en dus erg rustige weg langs de Whanganui River naar Wanganui te fietsen. Onverhard fietst wel een stuk lastiger, zeker omdat ze op een deel van de weg net nieuw grind hadden gestort, zodat we door een 10 cm diepe grindbak fietsten (of soms liepen, als we te diep wegzakten of te veel slipten).Vanuit Wanganui hebben we gisteren een bus genomen naar Wellington, waar we om half één op het busstation werden afgezet en er op de valreep in slaagden de 
veerboot van één uur te halen (hoewel je normaal gesproken drie kwartier vantevoren moet inchecken en wij nog niet eens een kaartje hadden!). De boot bracht ons in drie uur naar Picton, op het Zuid Eiland, via de mooie Sounds (eilandengebied voor de kust van het Zuid Eiland dat een beetje aan fjorden doet denken, maar met iets minder steile wanden).
En vandaag hebben we een rustdag in Picton, dat wil zeggen wassen, boodschappen doen, internetten en onze route voor het Zuid Eiland plannen.
Het weer in Nieuw-Zeeland lijkt helemaal van slag: we hebben alweer een week lang alleen strakblauwe luchten, zon en aangename temperaturen. Sinds het begin van onze fietstocht hebben we nog geen druppel regen gevoeld, vandaag is het bijvoorbeeld 24 °C en zonnig, heerlijk! Onze fles zonnebrandcrème raakt al aardig leeg.
In totaal hebben we nu ruim 700 km gefietst.
6 december 2007
Vanaf Rotorua zijn we in een dag naar Taupo gefietst, waarbij we onderweg nog wat geothermische verschijnselen hebben bekeken, zoals een meer met bubbelende moddereilandjes. Hoewel we langs de SH5 fietsten, een doorgaande weg, was het landschap mooi, met bossen, bloeiende brem en varenbomen.Na een nachtje wildkamperen bij Taupo hadden we voor het eerst uitzicht op de besneeuwde vulkanen van Tongariro NP, aan de overkant van het grote meer waar Taupo aan ligt. De volgende 50 km gingen langs dit meer en hoewel je misschien zou denken dat de weg vlak zou zijn, bleek de werkelijkheid een stuk heuvelachtiger.
Maar pas toen we het meer achter ons lieten, begon het echte klimmen: Tongariro NP ligt op ruim 1100 meter. We hadden wel de hele tijd een fantastisch uitzicht op de vulkanen: Mt. Ngauruhoe met z'n mooie kegelvorm en besneeuwde top (= Mt. Doom uit Lord of the Rings) en Mt. Ruapehu nog helemaal bedekt met sneeuw, behalve op een stukje van de top waar hij eind september nog is uitgebarsten. Op deze vulkaan ligt een skigebied, waar wijzelf een aantal jaar geleden ook geskied hebben, helaas was het skiseizoen nu net voorbij.
In Tongariro NP namen we een rustdag (d.w.z. niet fietsen), waarop we een mooie dagwandeling hebben gemaakt naar twee felblauwe meren tussen de vulkanen.
Daarna reden we verder naar het zuiden en verlieten we de hoofdweg om in twee dagen via een deels onverharde en dus erg rustige weg langs de Whanganui River naar Wanganui te fietsen. Onverhard fietst wel een stuk lastiger, zeker omdat ze op een deel van de weg net nieuw grind hadden gestort, zodat we door een 10 cm diepe grindbak fietsten (of soms liepen, als we te diep wegzakten of te veel slipten).Vanuit Wanganui hebben we gisteren een bus genomen naar Wellington, waar we om half één op het busstation werden afgezet en er op de valreep in slaagden de 
veerboot van één uur te halen (hoewel je normaal gesproken drie kwartier vantevoren moet inchecken en wij nog niet eens een kaartje hadden!). De boot bracht ons in drie uur naar Picton, op het Zuid Eiland, via de mooie Sounds (eilandengebied voor de kust van het Zuid Eiland dat een beetje aan fjorden doet denken, maar met iets minder steile wanden).En vandaag hebben we een rustdag in Picton, dat wil zeggen wassen, boodschappen doen, internetten en onze route voor het Zuid Eiland plannen.
Het weer in Nieuw-Zeeland lijkt helemaal van slag: we hebben alweer een week lang alleen strakblauwe luchten, zon en aangename temperaturen. Sinds het begin van onze fietstocht hebben we nog geen druppel regen gevoeld, vandaag is het bijvoorbeeld 24 °C en zonnig, heerlijk! Onze fles zonnebrandcrème raakt al aardig leeg.
In totaal hebben we nu ruim 700 km gefietst.
6 december 2007
Toen we vorige week vrijdag op het punt stonden vanuit Picton richting de westkust van het Zuid Eiland te vertrekken, besloten we tot onze eigen verrassing om toch via de oostkust te gaan fietsen. 
Die kant hadden we pas één keer gezien, gaf betere mogelijkheden om een stukje per bus af te leggen (hier komen we met onze beperkte tijd niet onderuit als we ook nog wat van de mooie bergen in het zuidwesten willen zien) en geeft ons ook iets meer niet-fiets-tijd. We fietsten dus via de wijngebieden van Blenheim in twee dagen naar Kaikoura. Een deel van de route ging vlak langs de prachtige kust met felblauwe zee en daarin rotsen waarop regelmatig zeehonden zaten te zonnebaden.
Kaikoura is dé plek in Nieuw-Zeeland om walvissen te kijken op een bootexcursie. In 2000 hebben wij al eens een poging gedaan om ze in Kaikoura te zien, maar we kwamen toen niet verder dan dolfijnen, zeehonden, albatrossen en hele hoge golven, waardoor alle vervolgpogingen voor twee dagen afgelast werden. Ondertussen hebben we op meerdere plaatsen ter wereld walvissen gezien, dus kozen we in Kaikoura voor een rondwandeling langs de kust, over de kliffen heen en langs het water terug. Onderweg zagen we veel zeeleeuwen, maar ook... orka's!!! En die hadden we nu net nog nooit gezien.
Vanuit Kaikoura zijn we in twee dagen naar Christchurch gefietst. De eerste (lange, 106 km) dag ging met name door de bergen, een Oostenrijks aandoend landschap, opgefleurd door hellingen vol felgele brem en zelfs een paar witte toppen ontbraken niet. De tweede dag hadden we wind mee en kwamen we in de Canterbury plains terecht, zodat de 86 km voorbij vlogen en we in de botanische tuin van Christchurch konden lunchen.
Gisteren hebben we een dagje door Christchurch gelopen, zowel door het centrum als door de botanische tuin. En vandaag hebben we vanuit Christchurch een bus genomen naar Queenstown, een toeristische plaats midden tussen de bergen.
We hebben nog steeds geen druppel regen gehad tijdens het fietsen. Vanmorgen in de bus wel een buitje, maar daar werden we niet echt nat van en inmiddels is het weer warm en zonnig. Bovendien is de voorspelling voor de komende drie dagen: geen verandering, zonnig en ruim 20 °C. Wat best bijzonder is in dit deel van Nieuw-Zeeland, want hier valt relatief veel regen (ongeveer 50 km verderop valt de meeste regen van Nieuw-Zeeland, een jaargemiddelde van 8 meter, zo'n 10x de regen die in Nederland in een jaar tijd valt), wat we tijdens vorige wandelingen in dit gebied regelmatig aan den lijve ondervonden hebben.
Van Sinterklaas hebben we niet veel gemerkt. We hebben zelfs geen pepernoten kunnen vinden, terwijl er in de grote supermarkten vaak wel een schap met Nederlandse producten is (Bolletje beschuit, roggebrood, rode kool, knakworstjes, gevulde koeken). We hebben gisteren nog wel speculaasjes gezien, maar we hebben maar gewoon de Nieuw-Zeelandse muffins genomen.
Het is onze bedoeling om eerst nog iets verder de bergen in te fietsen, naar Glenorchy, zo'n 50 km verderop aan het eind van een weg en daar nog wat te wandelen. Vervolgens willen we de ruim 600 km die we vandaag in de bus hebben afgelegd, terugfietsen naar Christchurch, wel gedeeltelijk via andere, hopelijk rustiger wegen.
24 december 2007
Die kant hadden we pas één keer gezien, gaf betere mogelijkheden om een stukje per bus af te leggen (hier komen we met onze beperkte tijd niet onderuit als we ook nog wat van de mooie bergen in het zuidwesten willen zien) en geeft ons ook iets meer niet-fiets-tijd. We fietsten dus via de wijngebieden van Blenheim in twee dagen naar Kaikoura. Een deel van de route ging vlak langs de prachtige kust met felblauwe zee en daarin rotsen waarop regelmatig zeehonden zaten te zonnebaden.
Kaikoura is dé plek in Nieuw-Zeeland om walvissen te kijken op een bootexcursie. In 2000 hebben wij al eens een poging gedaan om ze in Kaikoura te zien, maar we kwamen toen niet verder dan dolfijnen, zeehonden, albatrossen en hele hoge golven, waardoor alle vervolgpogingen voor twee dagen afgelast werden. Ondertussen hebben we op meerdere plaatsen ter wereld walvissen gezien, dus kozen we in Kaikoura voor een rondwandeling langs de kust, over de kliffen heen en langs het water terug. Onderweg zagen we veel zeeleeuwen, maar ook... orka's!!! En die hadden we nu net nog nooit gezien.Vanuit Kaikoura zijn we in twee dagen naar Christchurch gefietst. De eerste (lange, 106 km) dag ging met name door de bergen, een Oostenrijks aandoend landschap, opgefleurd door hellingen vol felgele brem en zelfs een paar witte toppen ontbraken niet. De tweede dag hadden we wind mee en kwamen we in de Canterbury plains terecht, zodat de 86 km voorbij vlogen en we in de botanische tuin van Christchurch konden lunchen.
Gisteren hebben we een dagje door Christchurch gelopen, zowel door het centrum als door de botanische tuin. En vandaag hebben we vanuit Christchurch een bus genomen naar Queenstown, een toeristische plaats midden tussen de bergen.We hebben nog steeds geen druppel regen gehad tijdens het fietsen. Vanmorgen in de bus wel een buitje, maar daar werden we niet echt nat van en inmiddels is het weer warm en zonnig. Bovendien is de voorspelling voor de komende drie dagen: geen verandering, zonnig en ruim 20 °C. Wat best bijzonder is in dit deel van Nieuw-Zeeland, want hier valt relatief veel regen (ongeveer 50 km verderop valt de meeste regen van Nieuw-Zeeland, een jaargemiddelde van 8 meter, zo'n 10x de regen die in Nederland in een jaar tijd valt), wat we tijdens vorige wandelingen in dit gebied regelmatig aan den lijve ondervonden hebben.
Van Sinterklaas hebben we niet veel gemerkt. We hebben zelfs geen pepernoten kunnen vinden, terwijl er in de grote supermarkten vaak wel een schap met Nederlandse producten is (Bolletje beschuit, roggebrood, rode kool, knakworstjes, gevulde koeken). We hebben gisteren nog wel speculaasjes gezien, maar we hebben maar gewoon de Nieuw-Zeelandse muffins genomen.
Het is onze bedoeling om eerst nog iets verder de bergen in te fietsen, naar Glenorchy, zo'n 50 km verderop aan het eind van een weg en daar nog wat te wandelen. Vervolgens willen we de ruim 600 km die we vandaag in de bus hebben afgelegd, terugfietsen naar Christchurch, wel gedeeltelijk via andere, hopelijk rustiger wegen.
24 december 2007
Vanuit Queenstown fietsten we naar Glenorchy over een prachtige, heuvelachtige weg langs een felblauw meer met bloemen (lupines, brem) in de berm en witte bergen aan de overkant. Glenorchy ligt aan het eind van de verharde weg. Vanaf hier begint een aantal bekende, 
meerdaagse wandelingen, waarvan wij er al drie hadden gelopen. Deze keer fietsten we, grotendeels onverhard, naar een Department of Conservation camping (een soort natuurcamping met als enige voorziening een rivier en een gat in de grond als toilet) vlakbij het begin van de Routeburn Track en liepen de eerste dag van deze wandeling op en neer. Ook liepen we een dagwandeling naar een pas, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden op alle witte toppen en beboste dalen.Via dezelfde heuvelachtige weg fietsten we terug naar Queenstown en verder naar Wanaka, 
gelegen aan een ander felblauw meer met de witte bergen van Mt. Aspiring National Park erachter. Maar deze bergen zagen we wat minder goed omdat het voor het eerst sinds weken bewolkt was. Gelukkig kun je in Wanaka uitstekend puzzelen bij de Puzzling World, dus we hebben ons zeker niet verveeld.
Na Wanaka fietsten we over een pas van 1000 meter via Twizel en Mt. Cook (de hoogste berg van NZ die we ook niet zagen liggen, maar die hadden we op de heenweg vanuit de bus al prachtig kunnen zien) naar Lake Tekapo. 
Hier maakten we een dagwandeling en bekeken ons lievelingskerkje, een heel klein natuurstenen gebouwtje, gelegen tussen de lupines aan het meer, met achter het altaar een groot raam met uitzicht op het meer en de bergen.We hadden nog zo'n 300 km te fietsen tot Christchurch. 
We deden dit in drie dagen, via een 'inland scenic route' en namen onderweg nog een 'rustdag' op een natuurcamping in Peel Forest, waar we een wandeling maakten in het regenwoud vol varens en varenbomen.
En nu zijn we, na in totaal zo'n 2000 kilometer fietsen, in Christchurch, waarvandaan we morgenavond terugvliegen.De laatste twee weken hebben we wat bewolkter weer gehad dan de eerste vier weken. Dit kwam de uitzichten niet overal ten goede, maar met de regen is het enorm meegevallen. We hebben in totaal tijdens alle fietsdagen misschien een half uurtje regen gehad, dus we mogen helemaal niet klagen!
Onze regenbroeken hebben we voor niets meegenomen... En de laatste paar dagen is het weer volop zonnig en 25 graden, heerlijk! Wel waait het vrijwel constant hard in Nieuw-Zeeland en de wind lijkt altijd te komen van de kant waar wij naartoe fietsen. De laatste dagen waren het 'easterlies', waardoor de kilometers heel wat moeizamer verliepen dan met 'westerlies' het geval zou zijn geweest.
Volgens velen is Nieuw-Zeeland het "cycler's paradise", maar volgens ons is het nog altijd het "hiker's paradise". Hoewel de landschappen prachtig en erg gevarieerd zijn om doorheen te fietsen, blijf je met fietsen toch altijd op de wegen (die natuurlijk wel een stuk rustiger zijn dan in Nederland). Maar pas wanneer je wandelt, laat je de bewoonde wereld echt achter je en dat is toch waar wij het meest van houden.
Het fietsen op zich is ons wel goed afgegaan, zelfs ongetraind. Onze knieen hebben het goed volgehouden. Natuurlijk moet je wat moeite doen om de vele heuvels op te komen, maar als je maar doortrapt, kom je vanzelf boven. En het voordeel van fietsen is dat je de hele dag buiten bent, dat je vanzelf een mooi kleurtje krijgt en dat de conditie en spiermassa groeien. En je kunt TipTop-ijsjes blijven eten zonder een grammetje aan te komen en dat hebben we dus ook volop gedaan!
meerdaagse wandelingen, waarvan wij er al drie hadden gelopen. Deze keer fietsten we, grotendeels onverhard, naar een Department of Conservation camping (een soort natuurcamping met als enige voorziening een rivier en een gat in de grond als toilet) vlakbij het begin van de Routeburn Track en liepen de eerste dag van deze wandeling op en neer. Ook liepen we een dagwandeling naar een pas, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden op alle witte toppen en beboste dalen.Via dezelfde heuvelachtige weg fietsten we terug naar Queenstown en verder naar Wanaka, 
gelegen aan een ander felblauw meer met de witte bergen van Mt. Aspiring National Park erachter. Maar deze bergen zagen we wat minder goed omdat het voor het eerst sinds weken bewolkt was. Gelukkig kun je in Wanaka uitstekend puzzelen bij de Puzzling World, dus we hebben ons zeker niet verveeld.
Na Wanaka fietsten we over een pas van 1000 meter via Twizel en Mt. Cook (de hoogste berg van NZ die we ook niet zagen liggen, maar die hadden we op de heenweg vanuit de bus al prachtig kunnen zien) naar Lake Tekapo. 
Hier maakten we een dagwandeling en bekeken ons lievelingskerkje, een heel klein natuurstenen gebouwtje, gelegen tussen de lupines aan het meer, met achter het altaar een groot raam met uitzicht op het meer en de bergen.We hadden nog zo'n 300 km te fietsen tot Christchurch. 
We deden dit in drie dagen, via een 'inland scenic route' en namen onderweg nog een 'rustdag' op een natuurcamping in Peel Forest, waar we een wandeling maakten in het regenwoud vol varens en varenbomen.En nu zijn we, na in totaal zo'n 2000 kilometer fietsen, in Christchurch, waarvandaan we morgenavond terugvliegen.De laatste twee weken hebben we wat bewolkter weer gehad dan de eerste vier weken. Dit kwam de uitzichten niet overal ten goede, maar met de regen is het enorm meegevallen. We hebben in totaal tijdens alle fietsdagen misschien een half uurtje regen gehad, dus we mogen helemaal niet klagen!
Onze regenbroeken hebben we voor niets meegenomen... En de laatste paar dagen is het weer volop zonnig en 25 graden, heerlijk! Wel waait het vrijwel constant hard in Nieuw-Zeeland en de wind lijkt altijd te komen van de kant waar wij naartoe fietsen. De laatste dagen waren het 'easterlies', waardoor de kilometers heel wat moeizamer verliepen dan met 'westerlies' het geval zou zijn geweest.Volgens velen is Nieuw-Zeeland het "cycler's paradise", maar volgens ons is het nog altijd het "hiker's paradise". Hoewel de landschappen prachtig en erg gevarieerd zijn om doorheen te fietsen, blijf je met fietsen toch altijd op de wegen (die natuurlijk wel een stuk rustiger zijn dan in Nederland). Maar pas wanneer je wandelt, laat je de bewoonde wereld echt achter je en dat is toch waar wij het meest van houden.
Het fietsen op zich is ons wel goed afgegaan, zelfs ongetraind. Onze knieen hebben het goed volgehouden. Natuurlijk moet je wat moeite doen om de vele heuvels op te komen, maar als je maar doortrapt, kom je vanzelf boven. En het voordeel van fietsen is dat je de hele dag buiten bent, dat je vanzelf een mooi kleurtje krijgt en dat de conditie en spiermassa groeien. En je kunt TipTop-ijsjes blijven eten zonder een grammetje aan te komen en dat hebben we dus ook volop gedaan!
