Van 23 maart tot 9 april 2014 hebben wij gefietst in Marokko. We hadden in 2008 ook al in Marokko rondgereisd, maar toen met de rugzak. We vonden het een prachtig land: gevarieerd, exotisch, authentiek, vriendelijk en al vroeg in het voorjaar heerlijk warm. Zes jaar geleden hadden we wegens tijdgebrek een aantal highlights laten liggen, dus we wilden graag nog een keer terug. Maar omdat Marokko de afgelopen jaren wel erg toeristisch is geworden, besloten we te gaan fietsen om zo nog een beetje buiten de gebaande paden te kunnen komen.
We hadden ongeveer 14 fietsdagen en wilden graag de zandduinen zien, de gorges, de kashba's en het Atlas-gebergte. Daarom kochten we een retourticket naar Marrakesh en een wegenkaart van Marokko en bedachten een rondje van zo'n 1100 kilometer aan de zuidkant van de Atlas.
REISROUTE
Marrakesh - Ouarzazate - Agdz - N'kob - Alnif - Rissani - Merzouga - Erfoud - Goulmima - Todra Gorge - Boumalne du Dades - Skoura - Toufrine - Demnate - Marrakesh
BELEVENISSEN
Tot twee dagen voor vertrek was het nog onzeker of Transavia onze fietsen wel mee ging nemen op de heenvlucht. De terugvlucht was geen probleem, maar daar schoten we natuurlijk weinig mee op zonder heenvlucht. Uiteindelijk kwam het allemaal goed en kwamen we samen met onze fietsen op zondagavond 23 maart aan in Marrakesh.
Na het uitpakken en rijklaar maken van de fietsen, fietsten we in het donker van het vliegveld naar het centrum. Ons hotel lag in de medina, vlakbij het bekende Djemaa el-Fna plein en we moesten dwars door de souq fietsen, waardoor we direct het gevoel hadden dat we in een andere wereld waren beland.
Omdat we te weinig tijd hadden om zowel heen als terug over de Atlas te fietsen, leek het ons beter om de terugweg te fietsen. We hadden namelijk al 8 maanden niet meer gefietst en zo konden we tenminste nog 2 weken wennen voordat we enkele 2200 meter hoge passen moesten beklimmen.
Op de heenweg namen we een bus van Marrakesh naar Ouarzazate, waar onze fietsen in het bagageruim mee konden.
Vanuit Ouarzazate begonnen we te fietsen en we hadden het niet heel erg gemakkelijk, want we moesten direct al een pas over om in Agdz te komen.
Het landschap was echter wel spectaculair en maakte de inspanning meer dan de moeite waard.
Aan het eind van de dag vonden we een leuke kampeerplek in een oase onder de palmbomen.
We hebben trouwens vrijwel elke nacht kunnen kamperen, veel vaker dan we van tevoren verwacht hadden, omdat er relatief veel campings waren voor alle Europese campers die in Marokko rondrijden.
De volgende dag fietsten we eerst langs een rivier, wat een groene strook van oases betekende in het verder droge landschap.
Daarna sloegen we af richting N'kob en kwamen we in een woestijnvlakte terecht. We hadden geluk, want we hadden wind mee (helaas één van de weinige keren deze fietsreis en het kan érg hard waaien in Marokko en er is geen enkele beschutting onderweg...).
Onderweg kwamen we regelmatig kinderen tegen, de meeste enthousiast zwaaiend, roepend en soms ook mee-sprintend. Helaas was een deel verpest door onnozele toeristen die met zakken pennen en snoep rondreizen, waardoor veel kinderen niet meer groeten met "Bonjour" maar met "Donne moi un stylo". Hier helpen we een jongen met een platte band weer op weg.
Op weg van N'kob naar Alnif.
Af en toe zagen we kamelen lopen in het verder verlaten landschap.
We pauzeerden twee keer per dag, meestal langs de kant van de weg omdat er weinig andere mogelijkheden waren.
Maar soms vonden we zomaar een aanlegplek.
Afdaling tussen Alnif en Rissani.
De lokale bevolking leeft hier vaak nog erg traditioneel. We kwamen onderweg veel mensen op ezeltjes tegen en zagen veel plaatjes die zo uit de National Geographic leken te komen. Helaas voelen we onszelf op zo'n moment meestal te bezwaard om een camera te pakken.
Ook op weg naar de zandduinen bij Merzouga kwamen we kamelen tegen, dit keer erg dichtbij.
Fietsen met bepakking in het zand is niet zo gemakkelijk.
Lopen trouwens ook niet, maar het landschap is wel bijzonder mooi!
We beklommen de 150 meter hoge duinen voor een uitzicht op nog meer rode zandduinen.
Dorpje tussen Merzouga en Rissani.
In Rissani fietsten we de drukte in: zondag marktdag.
Zouden we hier linksaf moeten???
Tinerhir, een plaatsje aan het begin van de Todra Gorge.
We vonden een camping zo'n 9 km deze mooie kloof in en fietsten daarna zonder bagage verder naar het nauwe gedeelte.
We besloten onze eerste en enige rustdag te nemen in de Todra Gorge en maakten een prachtige dagwandeling.
We merkten weer eens dat het grote voordeel van wandelen boven fietsen is dat je van de weg af bent en uren in alle rust door een prachtig landschap kunt lopen, over kleine paadjes, zonder verkeer en toeristen.
Afdaling van de pas de Todra Gorge uit.
Tijdens de hele route zagen we regelmatig kashba's liggen (oude, lemen citadels).
De besneeuwde toppen van de Atlas kwamen steeds dichterbij.
Op naar de volgende kloof: de Dades Gorge.
We konden vrijwel altijd op de campings eten, al was de keuze meestal beperkt tot groente-tajine of omelette berbère (groente-omelet in een tajine). Beide best lekker en we kregen in ieder geval onze groente ruimschoots binnen.
Voor andere inkopen waren we aangewezen op de dorpjes waar we af en toe doorheen kwamen en waar meestal wel een klein winkeltje was.
Tussen Boumalne du Dades en Skoura.
Vanuit Skoura wilden we in twee dagen de Atlas oversteken, waarvan we de ruim 4000 meter hoge, besneeuwde toppen al een tijdje zagen liggen. Wij moesten hiervoor over een paar hoge passen fietsen van zo'n 2200 meter. We begonnen de eerste dag in een droog landschap, zie onderstaande foto-impressie.
Na bijna 100 km fietsen, kwamen we bij de enige overnachtingsplek onderweg: een Gîte in Toufrine, waar we werden ontvangen met een heerlijke kop thee.
De tweede dag was minder lang dan de eerste dag, maar zeker niet gemakkelijker. Weer moesten we behoorlijk veel en steil klimmen. Het landschap werd steeds groener, we zagen weer loofbomen, grasveldjes en bloemen.
Helemaal geen lekke banden gehad, wel één gebroken remkabel.
De laatste dag fietsen we van Demnate naar Marrakesh, nu aan de andere kant van de Atlas.
Het is heerlijk warm geworden (35 graden, lekker fietsweer!) en we zien veel bloemen.
Na 1132 kilometer bereiken we Djemaa el-Fna, het bekende plein in Marrakesh.
