Van 25 oktober tot 1 december hebben we 5 weken door Nieuw-Zeeland gereisd.
Het was de vijfde (!) keer dat we in dit prachtige land waren. Na een aantal 'reizen' in lastiger landen hadden we wel weer een echte 'vakantie' verdiend, waarin we konden doen wat we het allerleukste vinden: wandelen en primitief kamperen in de mooie natuur. En daarvoor is Nieuw-Zeeland een van onze favoriete bestemmingen.
We hadden een relatief goedkoop ticket gevonden van China Airlines, wat wel betekende dat we zo'n 50 uur onderweg waren, met tussenstops in Bangkok, Taipei en Brisbane. Maar dat vonden we helemaal niet erg, we waren een jaar eerder namelijk ook in Taiwan geweest en het voelde heel bijzonder om er even terug te zijn, vooral omdat we zoveel tijd hadden dat we van het vliegveld af konden.
In Auckland sliepen we een nachtje op het vliegveld omdat het zo lastig is om 's avonds je huurauto op te halen en nog een camping te vinden in het donker. Dat deden we dus de volgende ochtend. De auto hadden we, alweer, gehuurd bij Ace. En, alweer, ging dat niet zonder toestanden. De automaat weigerde, alweer, onze creditcard. Nieuw deze keer was dat een internationaal rijbewijs sinds kort echt verplicht bleek te zijn om een auto mee te krijgen (voorheen was een Nederlands rijbewijs altijd voldoende). We moesten dus wachten tot er een vertaalbureau open was om voor veel geld ons rijbewijs te laten vertalen. Onze vakantie begon aardig op een reis te lijken...
We kamperen in Auckland op Avondale Motorpark, een leuke camping in een buitenwijk waaraan we veel goede herinneringen hebben. Helaas voor de laatste keer, want we horen dat de camping plaats moet maken voor appartementen. Echt ontzettend jammer!
Al de eerste middag wandelen we in Waitakere Ranges Regional Park, vlakbij Auckland. Het is er prachtig en onvoorstelbaar dat je zo dicht bij de stad zit.
Na nog een dagje Auckland reden we via de Botanische Tuin naar de Coromandel, deze keer naar de oostkant, naar Broken Hills, waar we nog niet eerder geweest waren. We vonden een mooi plekje op een hele rustige DoC-camping.
De volgende dag maakten we een wandeling waarbij we door een 500 m lange tunnel van een oude mijn liepen. Het was er smal en aardedonker, maar het plafond hing vol met 'glow worms', een prachtig gezicht al die kleine groene lichtjes. Daarvoor lieten we graag onze zaklampen uit.
Via de Botanische Tuin van Hamilton reden we naar Rotorua, bekend om z'n geothermische activiteit (bubbelende modder, stomende zwavelgaten),
maar wij kwamen vooral voor de prachtige Redwoods, waar we wandelden tussen de hoge sequoia's.
Daarna kwamen we op onbekender terrein, toen we via rustige, kleine weggetjes richting de westkust reden. Weinig andere auto's op de weg, wel veel schapen!
We kwamen langs de Marokopa Falls
en bekeken een Maori Marae.
Na een regenachtige dag in New Plymouth lag Mt. Taranaki er de volgende dag strak bij.
We grepen onze kans en maakten er een fantastische dagwandeling, waarbij we begonnen in een laagje verse sneeuw.
's Avonds kaasfonduen op een kleine, verlaten camping.
Via een ander rustig weggetje reden we richting Tongariro NP, waarbij we onderweg al regelmatig uitzicht hadden op de besneeuwde vulkanen.
Ook in Tongariro NP, één van onze favoriete plekken op het Noord Eiland, maakten we een hele mooie dagwandeling, waarbij we alweer prachtig weer hadden en daardoor hele mooie uitzichten.
Op weg naar Wellington vonden we een Icebreaker outlet store. Icebreaker is een wereldwijd bekend Nieuw-Zeelands merk dat mooiemerino-wollen buitensportkleding maakt. Normaal gesproken niet goedkoop, maar hier viel dat mee, dus wegingen zeker niet met lege handen de winkel uit... In ieder kledingstuk staat een nummer, waarmee je kunt opzoeken waar je Icebreaker 'gegroeid' is, meestal op het Zuid Eiland.
In de Nieuw-Zeelandse supermarkten is vaak een schap met Nederlandse producten, zoals hier in Wellington.
Met de Interislander ferry maakten we de oversteek naar het Zuid Eiland.
Ontmoeting met een weka tijdens een wandeling langs de Sounds bij Picton.
Daarna een typisch Nieuw-Zeelandse maaltijd, fish &chips met uitzicht op de prachtige Sounds.
De volgende ochtend reden we toch nog maar een keer de mooie Queen Charlotte Drive, met om elke bocht een ander fantastisch uitzicht.
Inde omgeving van Blenheim, Marlborough, wordt de meeste Nieuw-Zeelandse wijn verbouwd.
We proefden lekkere wijnen bij twee ook in Nederland bekende wijnhuizen: Brancott en Yealands.
Daarna reden we langs de kust naar het zuiden, richting Kaikoura,
waar we al veel vaker zeehonden hadden gekeken, maar dat toch niet wilden overslaan. Het blijft leuk om er zoveel zo dichtbij te zien!
Omdat het een regenachtige dag was, namen we een warm bad in Hanmer Springs
en reden daarna de Lewis Pass op, helaas zonder veel uitzicht, maar we vonden wel een mooie kampeerplek.
De volgende dag was het opgeklaard en maakten we een mooie wandeling in de buurt van de pas, naar Daniell Lake.
We reden verder richting de kust en kwamen al snel door Ahaura, waar we een typisch Nieuw-Zeelandse camping zagen: een grasveld middenin het dorp. Heel kleinschalig, niet duur en toch met een klein keukentje voor de kampeerders. Het was zo leuk dat we besloten te blijven.
Bij Greymouth kwamen we aan de westkust. Na een bezoekje aan bieb (wifi), Info en supermarkt, reden we een stukje naar het zuiden voor een koffiestop op een verlaten strand.
We waren op weg naar Monro Beach, nog een stuk verder naar het zuiden. Op dit strand zagen we 15 jaar geleden onze allereerste pinguïns, een superbijzondere ervaring. En we wilden nog wel een poging wagen. Het strand zelf was al heel erg de moeite waard. We waren er helemaal alleen, op duizenden sandflies na...
En we hadden heel veel geluk, want we zagen een paar pinguïns in en uit het water gaan!!!
We bleven kijken tot het bijna donker was en we echt weg moesten, want we moesten nog een uur door het bos teruglopen naar de auto.
De volgende dag was het helaas slecht weer, waardoor de geplande wandeling (een van onze belangrijkste redenen om nog een keer naar NZ te gaan...) niet doorging. We reden in plaats daarvan met weinig zicht over de Haast Pass, op naar het mooie weer aan de andere kant van de pas.
En dat bleek qua weer een goede keuze!
In Wanaka gingen we natuurlijk even puzzelen bij de Puzzling World.
Tijd voor een meerdaagse wandeling: de Breast Hill Track in de omgeving van Wanaka. Vanaf de eerste stappen hadden we een prachtig uitzicht op Lake Hawea en Mt. Aspiring NP.
We overnachtten in een eenvoudige berghut zonder voorzieningen. We hadden de hele dag geen andere wandelaars op ons pad gezien en we bleven ook gezellig met z'n tweeën in de hut.
's Avonds bij het tanden poetsen zagen we een possum in de boom zitten.
De tweede dag was een lastige wandeling. Het begon met een steile afdaling over slechte paden, daarna een heel smal richeltje langs een steile afgrond (en dat met zware rugzakken). Toen we eindelijk bij de rivier kwamen, moesten we dit koude, snelstromende water onverwacht en onvoorbereid (geen sandalen bij ons) een keer of 30 doorwaden, wat onze wandeldag enorm verlengde. En elke keer schoenen aan en uit is geen pretje als je belaagd wordt door zwermen sandflies...
Vanuit Wanaka reden we via Queenstown naar Glenorchy, een prachtige weg langs Lake Wakatipu.
We kampeerden in Kinloch, aan de overkant van het meer. Dit is het uitzicht uit onze tent.
We waren van plan om van hieruit een stukje van de Caples en Greenstone track te lopen. Maar er kwam nog veel water van de bergen af en het bleek onverantwoord om met onze auto de diepe, stenige 'river fords' te rijden om bij het beginpunt van de wandeling te komen.Als alternatief vonden we een mooie wandeling dichterbij de camping, de Glacier Burn. We begonnen in een mooi bos vol varens, waar we wel veel hindernissen op ons pad kregen in de vorm van omgewaaide bomen.
Na een uurtje klimmen bereikten we de boomgrens en hadden we een mooi uitzicht. En we hadden nog geen andere wandelaars gezien, altijd leuk om het gevoel te hebben dat je de natuur voor jezelf hebt. Dit was vroeger in Nieuw-Zeeland eerder regel dan uitzondering, maar tegenwoordig zeker niet meer.
Op de terugweg naar Queenstown zetten we een kopje koffie op een mooie plek aan het meer.
Kamperen op LindisPass, bij een historisch monument.
De volgende dag reden we verder naar Omarama, over de pas waar we in 2007 opgefietst waren. Dat gaf op de fiets geen gemakkelijker, maar wel een beter gevoel.In de buurt van Omarama bekeken wede Clay Cliffs, door erosie gevormde rotsformaties.
Op weg naar Twizel kom je langs een aantal prachtige meren, hier Lake Ruataniwha
en dit is Lake Tekapo
waaraan tussen de lupines een prachtig kerkje staat.
Regelmatig stopten we bij bibliotheken omdat er daar vaak gratis wifi was, iets wat op onze kleinschalige campings zelden of nooit aanwezig was.
Nieuw-Zeeland is het land van het Tip-Top ijs. En de scoops zijn hier nooit zuinig:hier een ijsje met 2 bolletjes!
We hadden niet zoveel tijd als anders (helaas maar 5 weken vakantie) en hadden daarom veel minder meerdaagse wandelingen gemaakt, iets wat we juist heel graag doen. Gelukkig konden we bij Mt. Somers nog een tweedaagse wandeling meepakken. Hieronder een foto-impressie die laat zien waarom dit zo leuk is.
Na een stuk klimmen in het bos even een uitzicht.
Lunchen.
Boven de boomgrens steeds meer uitzicht.
Afdalen naar de rivier.
Wild kamperen op een mooie plek.
Even douchen.
Af en toe een bruggetje.
De uitzichten waren ook de tweede dag mooi.
Op weg naar Banks Peninsula vonden we een mooie plek voor een kopje koffie met een muffin.
We waren nog niet eerder op Banks Peninsula, een vulkanisch schiereiland iets ten zuidoosten van Christchurch.
We vonden een leuke, rustige plek voor onze tent. Tenminste, toen het nog windstil was. Een nacht later moesten we de tentstokken vasthouden. Gelukkig hadden we dit op de Mt Somers track al geoefend...
We maakten een mooie wandeling vanaf de camping, door schapenweiden langs de kust. Gelukkig was de wandeling net weer open, want in het lammer-seizoen mag je hier niet komen.
De volgende dag was het weer wat minder, maar de wandeling boven Akaroa was niet minder mooi.
De gevolgen van de aardbeving in Christchurch waren bijna 5 jaar later nog steeds overduidelijk. Ten opzichte van 3 jaar geleden was het wel iets verbeterd, maar het centrum was nog steeds deels afgezet en vooral grotendeels verlaten.
Al jaren kamperen we op Amber Park. In die tijd hebben we het enorm veel drukker zien worden en hebben de tentplekken helaas plaatsgemaakt voor camperplekken. Maar de camping-keukenis in al die jaren nog niet veranderd en hadden we hier zelfs een zeldzaam moment voor onszelf.
Op de laatste dag in Christchurch nog even naar onze favoriete plek, de Botanische Tuin.
Ook op de terugweg vlogen we via Taipei. We maakten van de gelegenheid gebruik om mee te gaan met de gratis stadstour van een halve dag. We bezochten een tempel, een museum en een historische straat.
Heel bijzonder was dat we door de bus werden afgezet bij dezelfde convenience store waar we een jaar eerder op de fiets ook op onze laatste dag in Taiwan gezeten hadden. Natuurlijk gingen we nog even naar binnen voor het traditionele bruine ei met groene thee. En we hadden voldoende geld gewisseld om ook onze andere favoriete snacks te kunnen proeven (latte, milk puffs, Taiwan beer, seaweed chips, rijstdriehoekjes, jasmine flavored crunch plums).
Via Bangkok vlogen we terug naar Nederland. En daarmee kwam er een eind aan, alweer, een fantastische tijd in het prachtige Nieuw-Zeeland. We hebben gelukkig weer een aantal dingen laten liggen, zodat we een goede reden hebben om nog een keer terug te gaan. We kijken er nu al naar uit!
